چه رسم جالبی است!
محبتت را میگذارند پای احتیاجت…
صداقتت را میگذارند پای سادگیات…
سکوتت را میگذارند پای نفهمیات…
نگرانیت را میگذارند پای تنهاییات…
و وفاداریات را پای بیکسیات…
و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بیکس و محتاج!